15 Kasım 2012 Perşembe

gizemli hikayeler serisi-7

Beni ayakta görünce kemiklerimi kırarcasına sarıldı ve dedi ki "Bayıldın! Beni çok korkuttun iyi misin?". Önce hiç birşeye anlam veremedim çünkü karşımdaki en yakın arkadaşlarımdan biri olan G. idi. Ama o burada olduğuna göre bişeyler yolundaydı. Şimdi G. ye belli etmeden etrafa göz gezdirmeli nereye ışınlandığımızı anlamalı kızları bulmalıydım. Büyük bir soğuk kanlılıkla iyiyim dedim.

M:Dışarı çıkmak istiyorum. Biraz hava almalıyım.
G:Tamam nasıl istersen. Ama ancak pazara kadar yürüyebiliriz. İşgalciler heryerde kol geziyor. Bu saatler tehlikeli biliyorsun.
M:Tamam farketmez sadece hava alalım.

Kapıya yöneldim tam çıkacakken,

G:Şalını almayacak mısın? Hala aranıyoruz.
M: Pardon unutmuşum.

Şalımla başımı kapatıp filmlerden gördüğüm gibi peçe yaptıktan sonra çadırdan çıktık. Tanrım! Bir kum yığınınn ortasında bir çok çadırın olduğu güneşin sıcaktan bunalttığı bir yerdeydik. Nerdeydik? Bir süre yürüdükten sonra cadde ve sokakların olduğu şehir merkezi gibi biryere geldik. 30 dakikalık bir yürüşten sonra pazar yerine ulaşmıştık. İnsan kalabalığı vardı. Çoğu bizden farklı suretlerde insanlardı. O sırada G. beni kolumdan çekti. Aynaların ve antikaların olduğu bir dükkana girdik. Etrafta dolaşırken aynalardan birinde kendimi gördüm. O an ellerim ayaklarım buz kesti. Kalp atışlarım yavaşladı. Kanım donmak üzereydi. Elimi yüzüme götürdüm. Aynadaki suret de aynısı yaptı. Ama o ben değildim. Olamazdım. Bu ben olamazdım. Yavaşça ve ayaklarımdaki son güçle aynaya yaklaştım. Kendime baktım. Gözlerime inanamıyordum. Bu yüz benim değildi. Gözlerim dudaklarım kaşlarım. Bunlar benim değildi. Sonra bütün aynalara tek tek baktım. Hepsinde aynı yüzü görüyordum. Orda bir taburenin üstüne çöktüm ve başımı ellerim arasına alıp korkunç sonucu düşündüm. Işınlanma sırasında hüclerim yer değiştirmiş yeni bir genetik dizilimle şimdi olduğumuz zamana gelmiştim. İşte bu çok kötüydü. Çünkü artık kızları tanımama imkan kalmamıştı. Onların da beni tabii. Artık yalnızdım. Artık tren de yoktu. Hiç tanımağım bir yerde kaderime terk edilmek üzereydim ve elimden hiç birşey gelmiyordu...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder