saatler 3'ü göstermekteydi. küçük açit ekrana sıkılmış ve umutsuz gözlerle bakarken yüzünde bir gülümseme peyda oldu. Onu böyle gülümseten neydi? Bu bir mail miydi? Yoksa bir fotoğraf mı? Belki de trendyolda bir elbise görmüştü.

Minik S.'nin yine oturduğum yerden  yüzü gözükmüyordu.Anlaşılan yine telefondaydı...Birazdan saçlarından neredeyse nefret eden E. ile çılgın videolar izleyeceklerdi.Kahkalara boğulacak bir kaç dakika sonra sessiz sakin ekranlarına dönecek saatlerine bakacak bugünün biraz daha hızlı geçmesini dileyeceklerdi.

Bu sırada yorgun arkadaşım D. 150.000 TL ye kendine ev aramaktaydı. Site içinde olması önemliydi. İşte tam bu sırada bulduğu o güzel evi açitle paylaşmak istedi. Açit kendine gelen linke tıkladığında başlat çubuğunda sabahtan okunmak için açılmış, ancak kötü kalpli çirkin hain acımasız Dayı'nın toplantısı yüzünden unutulmuş ve okunmamış magazin haberini gördü. Bunu gören açitin yüzünde bir gülümseme belirdi. İşte Açit buna gülümsemişti.

En yakın arkadaşım N. ise yine ekranıma bakma çabası içerisindeydi. Benim ajan olduğuma dair saçma düşünceler silsilesi onu geceleri uyutmuyor kabusu oluyor her sabah yerime oturduğumda bana su içmek isteyip istemediğimi soruyordu. Sanırım ip uçları peşindeydi.

Bütün bunlar olurken anne arkadaşım M. bebeğinin küçük kıpırtısını hissetti. Sonra o da D. gibi ev bakmaya başladı. Ev bakarken aklına akşam yemeğinde ne yapacağı geldi. Ev bakmaktan vazgeçip Ömer usta'nın sitesine girmek istedi. Tam bunu yapacakken E.'nin sesiyle irkildi. "M. cevap vereyim mi?"

Saatler 15:18'i gösterdiğinde hayatın ne kadar anlamsız olduğunu anlamış bulunuyordum. Dakikalardır yazıyordum ancak sadece 18 dakika geçirebilmiştim.